ستایش عشق

ستايش عشق

مي دانم معجون غريب عشق چه بر سرم آورد

اما با اين همه مرارتها که تا امروز کشيده ام

هنوز هم عاشقانه دوستش دارم و يگانه معبودم اوست .

به ياد مي آورم روزهاي خوشبختيم را که چون

آفتاب هستي بخش بر وجودم طلوع کرد و

برگهاي رخوت و سستي را که آخرين دقايق عمر خود را

سپري مي کردند با پرتوهاي پر تلألوئش به شکوفه هايي

در دست نسيم تقديم کرد .

خوني گرم را در شريانهايم جاري ساخت که

بعدها اين گرما خرمن هستي ام را روشني بخشيد ،

نفسهايم عميق و براي تنفس عطر مستانه ي وجودش بود ،

آرامش چشمانش براي پيکر رنجور من با آن موجهاي ملايم ،

دنيايي از آرامش بي انتها بود و

من اکنون خوشنودم چون اينگونه مي توان عشق را عاشقانه ستود .